Time flies...

Dag mensen!

Twee weken geleden verlieten we Fiji voor het ietwat frissere Nieuw-Zeeland. Zes weken outreach in Fiji zaten er op! Na de drie uur durende vlucht voelde het landen als thuiskomen. Het klimaatverschil was direct merkbaar, aangezien we niet al zwetend het vliegtuig uitstapten. Toch raar om te bedenken dat de zes weken in Fiji zo snel voorbij waren gegaan. Alhoewel het in het begin een flinke emotionele achtbaan was, hebben we gezamenlijk het eerste gedeelte van onze outreach goed af kunnen sluiten. Nu stond ons een nieuw gedeelte te wachten. Twee weken in het noorden van Nieuw-Zeeland. Maar niet voordat we zouden meeten met team Cambodia en team India, zij arriveerden namelijk een dag later dan ons.

Het was dus op een dinsdag dat we op onze eigen basis in Paparoa aankwamen. 'Eigen' bed, eigen kamer, eigen alles eigenlijk. Die avond was het tijd om voor het eerst in zes weken weer een 'carrot cake' te maken, met walnoten dit keer. Onder het genot van een stuk taart en koffie deelden we verhalen met onze schoolleider. De volgende dag, 's morgens vroeg, arriveerde team India op de basis. Men, alsof we de vorige dag nog met elkaar hadden gesproken. 's Avonds kwam ook team Cambodia aan. Een dag vol gesprekken, aangezien iedereen wel wat te vertellen had. Goede tijden! De volgende dag zouden we allemaal naar het noorden vertrekken voor het laatste gedeelte van onze outreach.

De volgende dag was het dus tijd om richting het noorden te gaan. De eerste week verbleven we in Kerikeri, waar we samen werkten met een Baptist Church. We verbleven allemaal in een ander huis, sommigen in tweetallen, anderen alleen. Een nieuw gedeelte van omze outreach, aangezien we voor die tijd constant bij elkaar waren. Cyril (Zwitserland, Franse gedeelte) en ik verbleven in een gezin met vier kinderen. De twee jongste hadden erg uitgekeken naar ons verblijf, en dat was te merken! Veel geklim, geklauter en gespeel. We sliepen in een stacaravan/trailer, dik voor mekaar. Deze week stond in het teken van evangelisatie. De pastor van de kerk had een vragenlijst voor ons. Met deze vragenlijst gingen we langs de huizen, aangezien de pastor geinteresseerd was in waar de bewoners van dat dorp in geloofden. Een interessante manier om mensen na te laten denken over waar ze in geloven. De reacties waren gevarieerd. Sommigen waren niet thuis, anderen lieten ons duidelijk wetenndat ze niet geinteresseerd waren, en met anderen hadden we zo een gesprek van een half uur. Zondags in de dienst mocht ik spreken, erg gaaf! Donderdag vertrokken we richting Kawakawa, waar we wederom apart sliepen. Een week van voorbereiding en een cafe avond in de kerk. Gratis koffie, cake en muziek. Vanochtend zijn we richting Russell vertrokken. De komende drie dagen verblijven we in een pitoresk kerkje.

Niet te geloven dat we vrijdag alweer richting de basis vertrekken... Daarna nog een week, en dan zit mijn DTS erop. Ik wil er nog niet aan denken, maar goed, die fase ben ik nu al voorbij. Vijf maanden vliegen voorbij!

Ik moet deze plek nu verlaten, aangezien we weer richting de kerk vertrekken.

Ciao!