He is trustworthy & One week till outreach!
Door: Jelle
Blijf op de hoogte en volg Jelle
25 November 2013 | Nieuw Zeeland, Paparoa
Kia Ora!
Het is een tijd geleden dat ik wat gepost heb, dus vandaag zal ik extra mijn best doen om zoveel mogelijk ervaringen met jullie te delen. Men, wat vliegt de tijd. Op het moment zitten we in week 12, wat betekent dat we aanstaande zaterdag op Outreach gaan! Wat mijn Outreach betreft, bepaalde dingen zijn veranderd. Wegens persoonlijke omstandigheden ben ik geswitched van team. In eerste instantie zou ik met Fiji 2 op Outreach gaan, nu ben ik onderdeel van Fiji 1! Zelfde locatie dus, andere groep. In plaats van één maand in Fiji en vier weken in Nieuw-Zeeland, verblijf ik nu zes weken in Fiji en twee weken in Nieuw-Zeeland.
Qua lessen hebben we de afgelopen weken flink wat te verduren gehad. Vooral op persoonlijk en emotioneel gebied zijn er weinig onderwerpen onbesproken gebleven. Voordat ik aan deze DTS begon, wist ik dat ik met bepaalde verwachtingen kwam. Om het maar zo te zeggen: ik wist dat er pijn naar boven zou komen, dat er gehuild zou gaan worden en dat er tijd was voor genezing, maar men, niet op de manier zoals ik dat hier heb ervaren. Soms moeten we (om maar even te generaliseren) met issues in ons leven dealen terwijl we deze dingen het liefst onder de mat schuiven. Soms zijn we ons geeneens bewust van deze dingen, maar God kent ons door en door. Hij kent onze gedachten al ver van te voren (Psalm 139). Als we God toelaten om Hem in ons leven te laten werken, leren we, door alle pijn en moeite heen, dat God écht te vertrouwen is. Als er één ding is wat ik de afgelopen twaalf weken heb geleerd, is dat God voor de volle 100% te vertrouwen is. Een lied dat me erg heeft geraakt de afgelopen paar weken komt van een zoon van één van de sprekers. Het lied heet 'Meet You in the morning' van Luke Parker. Het beluisteren waard...
Als ik me bedenk hoe God ons liefheeft, kan ik het me bijna niet voorstellen dat mensen deze liefde blijven negeren. Onder het mom van 'ik heb God niet nodig' of 'God bestaat niet' blijven sommigen wegrennen van de diepste liefde die een mens ooit kan ervaren. De reden waarom ik dit deel is omdat het me op sommige momenten letterlijk pijn doet als God's liefde niet geaccepteerd wordt. Het is in die zin onbegrijpelijk dat het grootste en meest kostbare geschenk dat een mens ooit kan ontvangen, niet ontvangen wordt. Het is gratis, maar het kost je alles: je leven. Maar wat heb je liever? Een leven dat, waarmee je het ook probeert te vullen, altijd een leegte zal hebben, of een leven met God waarin je een eeuwige vervulling hebt! Jep, eeuwig. Laat dat tot je doordringen. Het houdt namelijk niet op na dit leven! Weet je hoe blij ik word als ik bedenk dat ik na dit leven een eeuwigheid met God mag doorbrengen? Dat ik voor altijd, en altijd en altijd mag ontdekken wie God is? Men, overweldigend.
Enkele vragen die je jezelf kunt stellen:
Heb je ooit nagedacht over wat er na dit leven met je gebeurt? Heb je ooit nagedacht over wat de zin van het leven is? Ik daag je uit om deze vraag niet onder de mat te schuiven, maar om daadwerkelijk op onderzoek te gaan.
Goed, tot zover heb ik mijn Outreach besproken, mijn proces en wat ik met jullie wilde delen over God's liefde. Natuurlijk kan ik mijn weekend activiteit niet onbesproken laten. Gisteren zijn we waarschijnlijk voor de laatste keer wezen surfen, misschien dat we aanstaande woensdag nog een keer gaan voordat we zaterdag vertrekken. In ieder geval, vrijdag en zaterdag: 'the ocean was mad with us'. We got smashed. Het is erg irritant als een golf je telkens in je gezicht 'smacked'... Maar ach, ik mag niet klagen (ik zie Ilona instemmend knikken). Gisteren was een prachtdag. Warm water (zeker vergeleken met de eerste keer dat we gingen surfen) de zon scheen en het uitzicht was wederom prachtig. Gisteren was de dag waarop ik het punt had bereikt van het weten hoe je iets moet doen (if that makes sense). De golf komt, je peddelt een paar keer en staat dan direct op. Bam! Het vervelende van surfen is dat het mijn passie voor snowboarden weer heeft aangewakkerd (ik hoor Ilona zuchten). Want het gevoel dat ik krijg als ik op mijn surfplank sta en de golf aan het bedwingen ben, is bijna hetzelfde gevoel als wanneer ik op mijn snowboard de piste afga. Prachtig!
Ook moet ik jullie mededelen dat ik, volgens mijn medestudenten en staff, de beste 'carrot cake' ooit kan maken. En ik moet zeggen, deze worteltaart valt niet tegen. Ik heb zelfs aangeboden gekregen om deze carrot cake als trouwtaart te maken voor één van de Amerikaanse studentes hier. Ze zou me er voor over willen laten vliegen. Ik weet niet of ze dit over een paar jaar nog steeds denkt, maar ze vond de taart in ieder geval lekker!
Aangezien de lesfase er nu bijna opzit, komt het gevoel ook dichter bij dat deze DTS geen leven lang duurt. Het is raar om te bedenken dat ik mensen waar ik dag in dag uit mijn leven mee deel, straks misschien nooit meer zie. Een rare gedachte... Maar het maakt me ook bewust dat er een leven na een DTS is. En alhoewel ik er nog niet al te veel mee bezig wil zijn, toch komt de gedachte meerdere malen per dag in me op over wat ik na deze DTS ga doen. Vele mogelijkheden...
Goed, dat was het voor vandaag. Waarschijnlijk zal ik voordat ik op outreach ga geen nieuwe blog meer plaatsen. Deze week hebben we les tot en met woensdag, daarna is het voorbereiden geblazen tot aan zaterdag. Het is dus mogelijk dat jullie na dit bericht zes weken niet meer wat van me horen. Geen bericht is goed bericht zullen we maar zeggen :)
Tot zover!
Het is een tijd geleden dat ik wat gepost heb, dus vandaag zal ik extra mijn best doen om zoveel mogelijk ervaringen met jullie te delen. Men, wat vliegt de tijd. Op het moment zitten we in week 12, wat betekent dat we aanstaande zaterdag op Outreach gaan! Wat mijn Outreach betreft, bepaalde dingen zijn veranderd. Wegens persoonlijke omstandigheden ben ik geswitched van team. In eerste instantie zou ik met Fiji 2 op Outreach gaan, nu ben ik onderdeel van Fiji 1! Zelfde locatie dus, andere groep. In plaats van één maand in Fiji en vier weken in Nieuw-Zeeland, verblijf ik nu zes weken in Fiji en twee weken in Nieuw-Zeeland.
Qua lessen hebben we de afgelopen weken flink wat te verduren gehad. Vooral op persoonlijk en emotioneel gebied zijn er weinig onderwerpen onbesproken gebleven. Voordat ik aan deze DTS begon, wist ik dat ik met bepaalde verwachtingen kwam. Om het maar zo te zeggen: ik wist dat er pijn naar boven zou komen, dat er gehuild zou gaan worden en dat er tijd was voor genezing, maar men, niet op de manier zoals ik dat hier heb ervaren. Soms moeten we (om maar even te generaliseren) met issues in ons leven dealen terwijl we deze dingen het liefst onder de mat schuiven. Soms zijn we ons geeneens bewust van deze dingen, maar God kent ons door en door. Hij kent onze gedachten al ver van te voren (Psalm 139). Als we God toelaten om Hem in ons leven te laten werken, leren we, door alle pijn en moeite heen, dat God écht te vertrouwen is. Als er één ding is wat ik de afgelopen twaalf weken heb geleerd, is dat God voor de volle 100% te vertrouwen is. Een lied dat me erg heeft geraakt de afgelopen paar weken komt van een zoon van één van de sprekers. Het lied heet 'Meet You in the morning' van Luke Parker. Het beluisteren waard...
Als ik me bedenk hoe God ons liefheeft, kan ik het me bijna niet voorstellen dat mensen deze liefde blijven negeren. Onder het mom van 'ik heb God niet nodig' of 'God bestaat niet' blijven sommigen wegrennen van de diepste liefde die een mens ooit kan ervaren. De reden waarom ik dit deel is omdat het me op sommige momenten letterlijk pijn doet als God's liefde niet geaccepteerd wordt. Het is in die zin onbegrijpelijk dat het grootste en meest kostbare geschenk dat een mens ooit kan ontvangen, niet ontvangen wordt. Het is gratis, maar het kost je alles: je leven. Maar wat heb je liever? Een leven dat, waarmee je het ook probeert te vullen, altijd een leegte zal hebben, of een leven met God waarin je een eeuwige vervulling hebt! Jep, eeuwig. Laat dat tot je doordringen. Het houdt namelijk niet op na dit leven! Weet je hoe blij ik word als ik bedenk dat ik na dit leven een eeuwigheid met God mag doorbrengen? Dat ik voor altijd, en altijd en altijd mag ontdekken wie God is? Men, overweldigend.
Enkele vragen die je jezelf kunt stellen:
Heb je ooit nagedacht over wat er na dit leven met je gebeurt? Heb je ooit nagedacht over wat de zin van het leven is? Ik daag je uit om deze vraag niet onder de mat te schuiven, maar om daadwerkelijk op onderzoek te gaan.
Goed, tot zover heb ik mijn Outreach besproken, mijn proces en wat ik met jullie wilde delen over God's liefde. Natuurlijk kan ik mijn weekend activiteit niet onbesproken laten. Gisteren zijn we waarschijnlijk voor de laatste keer wezen surfen, misschien dat we aanstaande woensdag nog een keer gaan voordat we zaterdag vertrekken. In ieder geval, vrijdag en zaterdag: 'the ocean was mad with us'. We got smashed. Het is erg irritant als een golf je telkens in je gezicht 'smacked'... Maar ach, ik mag niet klagen (ik zie Ilona instemmend knikken). Gisteren was een prachtdag. Warm water (zeker vergeleken met de eerste keer dat we gingen surfen) de zon scheen en het uitzicht was wederom prachtig. Gisteren was de dag waarop ik het punt had bereikt van het weten hoe je iets moet doen (if that makes sense). De golf komt, je peddelt een paar keer en staat dan direct op. Bam! Het vervelende van surfen is dat het mijn passie voor snowboarden weer heeft aangewakkerd (ik hoor Ilona zuchten). Want het gevoel dat ik krijg als ik op mijn surfplank sta en de golf aan het bedwingen ben, is bijna hetzelfde gevoel als wanneer ik op mijn snowboard de piste afga. Prachtig!
Ook moet ik jullie mededelen dat ik, volgens mijn medestudenten en staff, de beste 'carrot cake' ooit kan maken. En ik moet zeggen, deze worteltaart valt niet tegen. Ik heb zelfs aangeboden gekregen om deze carrot cake als trouwtaart te maken voor één van de Amerikaanse studentes hier. Ze zou me er voor over willen laten vliegen. Ik weet niet of ze dit over een paar jaar nog steeds denkt, maar ze vond de taart in ieder geval lekker!
Aangezien de lesfase er nu bijna opzit, komt het gevoel ook dichter bij dat deze DTS geen leven lang duurt. Het is raar om te bedenken dat ik mensen waar ik dag in dag uit mijn leven mee deel, straks misschien nooit meer zie. Een rare gedachte... Maar het maakt me ook bewust dat er een leven na een DTS is. En alhoewel ik er nog niet al te veel mee bezig wil zijn, toch komt de gedachte meerdere malen per dag in me op over wat ik na deze DTS ga doen. Vele mogelijkheden...
Goed, dat was het voor vandaag. Waarschijnlijk zal ik voordat ik op outreach ga geen nieuwe blog meer plaatsen. Deze week hebben we les tot en met woensdag, daarna is het voorbereiden geblazen tot aan zaterdag. Het is dus mogelijk dat jullie na dit bericht zes weken niet meer wat van me horen. Geen bericht is goed bericht zullen we maar zeggen :)
Tot zover!
-
25 November 2013 - 06:18
Bert:
Jelle mooi om mijn weekend af te sluiten mijn nieuwe werkweek in nl te beginnen na het lezen van je verslag. We hebben een geweldige God, ik wens je veel succes en Zijn onmisbare zegen toe tijdens je outreach.
Groeten Bert -
25 November 2013 - 08:52
Anja:
Hė Jelle,
Fijn te lezen dat je het daar goed hebt, ook al heb je het lichamelijk/ geestelijk zwaar.
Je rugzak zat vol met van allerlei negatieve zaken, deze heb je uitgepakt en nu weer ingepakt met andere zaken die positiever zijn. Wens je een fijne tijd daar. Lees graag het vervolg verhaal. Hou je taai. Gr. Tante Anja -
25 November 2013 - 09:01
Mirjam Noordmans:
Hey Jelle
Super wat je meemaakt daar. Dingen lopen vaak anders dan we ons voorstellen, maar gelukkig sta je dan niet alleen. Geniet van het goede wat God voor je in petto heeft, ook al doet dat soms pijn.
Gods zegen en veel plezier!!!
Lieve groet, Mirjam -
25 November 2013 - 10:39
Marcel Alferink:
Hej Jelle,
Dit is de eerste keer dat ik reageer, maar lees natuurlijk wel iedere blog die jij schrijft.
Het is mooi om te lezen dat jij zoveel bijzondere dingen meemaakt met de Heer, zo zal het altijd blijven, God is onbegrensd in Zijn mogelijkheden, maar zeker altijd ten goede voor wie Hem lief heeft.
Ik zal het kort houden, wij hier vanuit ons gezin wensen jou/jullie een goede en gezegende outreach, een bijzonder goede tijd met elkaar, en natuurlijk Gods zegen voor deze komende periode. We zien uit naar de belevingen die jij hebt gehad tijdens de outreach. Om ook een heel klein beetje vooruit te lopen op de komende tijd, wensen wij jou ook alvast een fijne kerst, en een goede jaarwisseling toe, want het zal wel zeker in het nieuwe jaar zijn voor dat wij een nieuw verslag van jou lezen.
Hoe dan ook Jelle, Gods zegen, en de groeten van ons allemaal.
Marcel, Diana, Nick, en Joanne.......en Bo natuurlijk
-
25 November 2013 - 11:22
Henri Kolkman:
Hee Jelle,
Wat schrijf je leuk! Wat vind ik het gaaf om te lezen dat Gods liefde je zo diep geraakt heeft! Dat het je pijn doet als men Jezus liefde afwijst. Dit raakte mij en ik dank Hem voor wat Hij doet in je hart. Leven voor Hem is het doel van het leven, niets is belangrijker! Hij zorgt voor je. In Hem is de ganse volheid Gods volmaakt geworden.
God bless!
Henri -
25 November 2013 - 11:45
Mamsie:
Lieve Jelle,
Wat een byzondere tijd maak je mee.
Fijn om weer wat te lezen.
De tijd vliegt inderdaad, het moment vd outreach is al bijna zover.
Niet voor te stellen.
Wat geweldig dat je dwars door alles heen God zo mag ervaren, dat Hij 100% betrouwbaar is,
dat je overweldigd word door Zijn liefde voor jou, maar ook voor anderen.
Dat het je hart raakt.
Ik geloof echt dat God je hart zal genezen van alles wat er speelt.
God is echt je hemelse Vader, die het goede voor je wil.(zeg ik ook echt tegen mezelf)
Ik ben zo dankbaar voor jou en mijn andere kinderen, dat mijn hart soms bijna knapt!
Ik sta zo achter deze stap in je leven en God geeft mij ook echt de rust om dit los te laten.
Je weet dat ik voor je bid, heel veel aan je denk, en je op dit moment een dikke knuffel geef.
Weet dat ik 100% achter je sta!(dat weet je ook wel)
Heb een gezegende, gezellige en supergoede tijd ook met dit team tijdens je outreach!
Je komt hier echt sterker uit met God aan je zijde!!
Lieve Jelle, wees gezegend.. Heel veel liefs van je mamsie die heel veel van je houd!!!!! -
25 November 2013 - 12:45
Antonien:
Fijn om te lezen Jelle!
Succes!
Hartelijke groet, Antonien -
25 November 2013 - 16:24
Herman:
Hey Jelle,
Echt gaaf om te lezen Jelle, Mooi man, How great is our GOD!!
Gezegende tijd en veel plezier gewenst, Go for HIM.
Hartelijke groet Herman -
25 November 2013 - 16:24
Herman:
Hey Jelle,
Echt gaaf om te lezen Jelle, Mooi man, How great is our GOD!!
Gezegende tijd en veel plezier gewenst, Go for HIM.
Hartelijke groet Herman -
26 November 2013 - 09:29
Ilona:
Goh wat ken je me toch goed Grote lach op mijn gezicht vanwege alles wat je meemaakt. Je begint te klinken als een evangelist. Mooi.Ik vind het geweldig hoe God met je bezig is en de verandering die ik kan lezen door je verhalen heen. Ben echt heel blij voor je ondanks de pijn en emoties die er ongetwijfeld mee gepaard gaan. Ik wens je een geweldige outreach en ben vol verwachting naar wat God hier doorheen gaat doen. Ik stuur je binnenkort nog een bericht op fb. Have fun. Dikke knuffel, ik bid voor je. Ilona
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
