Eindelijk

Na drie weken eindelijk weer eens een blog. Een maand geleden arriveerde ik in Nieuw Zeeland, niet te geloven dat we nu vier weken verder zijn. De dagen vliegen voorbij. 7:30 ontbijt, starten met gebed voor elkaar, 9:00 uur intercession/worship, 10:00 uur les tot 13:30, lunch, dan een keer recreational time (american football, rugby, ultimate frisbee, soccer ( aangezien ik in een engelstalig land ben noem ik het maar soccer ipv van football) andere dag work duties, community outreach of een towntrip. Druk druk druk! Ontzettend leerzaam, dat wel. Tijdens een community outreach zijn we bij mensen langs gegaan om te vragen of ze een helpende hand konden gebruiken, dus hebben we een vrouw geholpen met het werk in de tuin. Gras maaien, onkruid verwijderen enzo. Gratis en voor niets. Later hoorden we dat een echtpaar de laatste tien jaar had geprobeerd om in deze familie 'door te breken', maar in tien jaar was er geen verandering geweest. Nu kwam deze zelfde vrouw huilend bij dit echtpaar binnen om te vragen wie wij waren, waarom we zoiets voor iemand zouden doen. So that was cool.

Dan maar iets over het surfen. Wetsuit aan, surfplank onder m'n arm en hup het water in. supergaaf om zo onderdeel te zijn van de oceaan. Het deinen op het water, wachtend op de perfecte golf. Laat ik het zo zeggen, ik dacht dat ik wel even op een surfboard kon staan, maar helaas... Eerlijk gezegd dacht ik na een paar keer proberen: als ik dit elk weekend moet doen weet ik niet of ik de juiste 'stream' heb gekozen. Komt waarschijnlijk (niet waarschijnlijk, het is een zekerheid) omdat ik wilde dat ik het direct kon. Maar gelukkig keam ik tot de wijsheid dat oefening kunst baart! Die dag twee keer op mn board gestaan! Wel een wond aan mn voet erasn overgehouden aangezien ik tussen een paar rotsen belandde. Nu, drie weken verder leer ik om de jiste golven te pakken, en ben ik bezig met push ups (soort van) om meer kracht te ontwikkelen. Surfen gaat dus goed, ik ben vastberaden om aan het eind volledig tr kunnen staan.

De lectures zijn erg goed. Er worden hier heel wat leugens verbroken. Het is alsof ik met mijn 22 jaar terug kan kijken op mijn leven en kan zien waar 'the enemy' heeft geprobeerd om mij klein te krijgen en om leugens te plaatsen. Het mooie is dat wanneer ik stop met geloven in die leugens ik de waarheid over mezelf leer kennen. Echt waar mensen, het is verbazingwekkend hoe makkelijk wij leugens geloven, terwijl we weten dat het een leugen is. Gods waarheid is 100000x beter, en toch hebben we moeite om dat te accepteren. Getting to know God better is dus essentieel. Vorige week kregen we les over hearing Gods voice and Intercession, en deze week ging het over Relationships. Deze week stond onder andere centraal he thema 'Shame'. Dingen waar we normaalgesproken waarschijnlijk met niemand over zouden willen praten omdat we vaak denken dat we ' de enige zijn met een bepaald probleem' (dat is overigens een van de grootste leugens die satan ons vertelt) en wij hebben het allemaal gezegd, staande op een stoel voor iedereen. Je zou denken: dat doe je toch niet? Maar dat is juist het mooie. Radical transformation equals radical transparancy. Wat we vaak (eigenlijk altijd) proberen is onze 'donkere kant' te verbergen, maar God wil juist dat we in het licht wandelen en zo ontdekken hoe God ons oorspronkelijk bedoeld heeft. Hopelijk heb ik jullie, lezers van deze blog, aan het denken gezet. Mocht je God nog niet kennen in een persoonlijke relatie, dus niet: ja ik ken de bijbelverhalen wel enzo, en ik geloof het allemaal wel. Nee, dat dus niet. Een écht kennen. En mensen, dit is niet een gevalletje 'mooi dat jij dat zo ervaart, maar ik ben gewoon niet zo'n persoon. Mooi dat jij daar steun en hoop uit haalt, maar dat is niet voor mij weggelegd'. Ik zeg dit: je zult nooit, maar dan ook nooit werkelijke rust ervaren tot je een persoonlijke ontmoeting met God hebt gehad en je eerste prioriteit in het leven is om Hem beter te leren kennen. Tijdens onze evangelisatieweek twee weken geleden sprak ik een vrouw. Ik sprak met haar over God en vertelde haar smpelweg dat God van haar hield. Ze verklaarde dat ze niet geloofde in God, waarom was er anders zoveel slechts in de wereld? De mens was volgens haar een virus, niet in staat tot ook maar iets goeds. Woa, wat een bitterheid. Ze vertelde me dat ze de bijbel, de quran en allerlei andere boeken had gelezen, maar ze had niets gevonden. Jezus was volgens haar een leraar als vele anderen. Maar dat is het het nou net, Jezus is niet zomaar een leraar! Eigenlijk alles wat Hij zei en deed ging tegen de gebruiken van die tijd in, omdat Hij de vertegenwoordiger was van een nieuw Koninkrijk. En nu komt misschien een wel heel tegenstrijdige zin: je zult dit Koninkrijk pas begrijpen als je er onderdeel van bent. Tot die tijd blijft een relatie met God iets 'zweverigs', iets wat misschien voor een paar rare mensen is weggelegd om het daadwerkelijk te geloven. Dat ik raar was werd mij verteld door deze dame. Ik vroeg of ik voor haar mocht bidden, dat mocht ik. Tijdens mijn gebed zei ze: "You are a real freak, you know that?" En weet je wat? Ik voelde me totaal niet beledigd. Jezus zei zelf dat we uitgescholden en voor gek verklaard zouden worden omdat velen het niet zullen begrijpen. Maar goed, ik leer hier dus veel :)

Vanavond begint onze Burn Night. Dit betekent dat we 24 uur aanbidding hebben. Nice! 

Dat was het voor vandaag. Over een half uur is het etenstijd. Vis volgens mij dit keer. Het eten hier is erg goed, beter dan ik had verwacht zelfs. 

Dit keer zal ik ook wat foto's toevoegen. De oplettende kijker zal ook ontdekken waar ik twee weken geleden geweest ben. Van tevoren twijfelde ik, maar ik dacht: ik kan niet thuiskomen en niet daar geweest zijn, vandaar.

Ok, dat was het.